KISAPMATA
Ang anim na taong paghihirap
(+63) 9104807338
PART IV
Kawalan ng pag-asa, naiisip ko noong magpakamatay na lang kami ng aking kapatid ngunit di ito ang tamang paraan. Habang nangunguha ng dayami para sa aking alaga, may nakita akong kakaibang lagusan. Nang tahakin ko ito, iba ito sa mundo sa loob ng kampo, marami ang puno, ang sikat ng araw ay nararamdaman ko pa sa aking pisngi at masaganang ihip ng hangin na dala ang mithiing pag-asa at kalayaan. May nakita rin akong nag-iisang daan kung saan tila mahaba ang tatahakin bago makapunta sa nais mong lugar. Naisip ko nga,
“maari naming itong gawing laruan at ang daa’y pwedeng humantong sa aming kaligtasan”
Nang balikan ko na sa kampo si Mila ay nakita ko ang lalaking gumahasa sa akin at dahil mahigpit na pinagbabawal ang pagpunta sa lagusang iyon, binantaan nya ako muling papatayin kung sakaling di ko sundin ang nais nya.
Nakakatawa mang isipin ngunit nakasanayan na rin ito ng aking katawan, kaya rin siguro nahumaling na ko dito at kahit si Nilo ay inaaya ko na rin, ngunit sa bawat gabing kasama ang lalaking iyon, sa bawat kamot at gasgas ng kuko sa kanyang likod – lalong naghahangad akong makatakas kami sa kampo dahil ayokong mangyari ito kay Mila.
Ang dating maliliit na batang lalaki ay binata na ngayon. Isang himagsikan ang pinlano ng mga nakakatanda, babae man o lalaki ay makikilahok. Kailangang ialay ang buhay upang matapos na ang pang-aalipin. Ito ang panahong pinlano kong itakas si Mila. Dahil sa natunugan ng mga mananakop ang pinaplanong himagsikan, di nila pinapakain ng tama ng aming kalalakihan at ang iba nga, pinapahirapan kahit wlang kasalanan. Ang pinakamasakit pa sa aming lahi, pinatay ang mga namumuno sa amin.
Dumating ang araw ng himagsikan, naitakas ko ng araw na iyon si Mila, dala nya lang ang matamis kong ngiti at yakap, di ko man alam ang paroroonan nya, alam ko sa puso kong ligtas na sya. Ang pagdating ng araw ng himagsikan ay araw din ng pagpapakita ng mga mananakop ng kanilang bagong mga imbensyon, nakakatakot na bagong mga imbensyon, dahil rin sa pagkamatay ng mga namumuno sa amin, nawalan ng loob ang bawat isa at di na natuloy ang himagsikan.
Nalaman ng mga mananakop ang nangyari sa pagpapatakas ko kay Mila, dahil dito, maraming araw nila akong pinahirapan at tinatanong kung saan at paano pinatakas si Mila. Matindi man ang parusa, mayroon pa ring isang bandang,
LIGTAS NA SI MILA!
Maatagal tagal na rin kaming gumagawa n ibat ibang klaseng kemikal, nakagawa nga ang isa sa amin ng pampatulog. Dahil sila ang naghahanda ng lahat ng pagkain, nagagawa nilang paglaruan ang mga bantay ngunit mabilis din itong nalaman ng mga mananakop kaya di na kami pinaghawak ng kemikal.
No comments:
Post a Comment