Kwentong walang kwenta sa J.S.E Inc

kwentong walang kwenta sa J.S.E inc

         Isa akong dalagang Pilipina. Labing tatlong pung taong gulang lamang, may mabuting mukha at ugali sa pag-aaral. Sa pagpapaganda, walang sinabi ang iba ngunit sa katangian kong ito, kalinlangan para sa inyo kung ako'y di pa nagkakaroon ng unang pag-ibig bago pa dumating si Jonjon, ang aking first love. Wala syang tala sa pag-ibig kagaya ko. Kung titingnan, isa lamang syang simpleng lalaki na may maamong mukha at ilang bagay ang pinagkakaabalahan ngunit hindi ang panliligaw. Maginoo sya at sa unang tingin, halata ang pagiging mabait. Humanga ako sa mga katangiang ito at simula ng nalaman nya ito, humanga tin sya sa paghanga ko at nitong pasko lamang ay sinimulan nya na ang mabubulaklak na salita ngunit isa lamang ang pumukaw sa ating tenga... ang mahilig nyang sabihin "di ako gagawa ng ikakasakit ng ulo mo, di ako gagawa ng mali" malalim iyon para sa akin. Parehas kaming walang unang halik at parehas itong nakamtam sa aming kapareha. kay sarap gunitain ang mga panahong di lang damdamin nya ang ginawang paraan para ipahayag ang damdamin kundi ang mapupusok at maibigin nyang labi. Ngunit hanggang dito lamang kami, matapos niyon ay sinsabi nya na nman ang mga katagang..."di ako gagawa ng ikakasama ng ulo mo, di ako gagwa ng mali" malalim iyon sa akin!

       Isang hapon, nag-usap kaming magkita sa Avenida sa isang bahay don ng ika-5 ng hapon, sinunggaban nya ang aking labi at hinimok ang aking pasensya, kasabay nito ang mabilis na pagdampi ng kanyang kamay sa aking baywang papauntang balikat sabay tabig pahiga..hudyat ng kasalanan!! di ko naintindihan ang lahat dahil patuloy na pumapasok sa isip ko ang sinabi nyang "di ako gagawa ng ikakasakit ng ulo mo, di ako gagawa ng mali" ngunit iba ang ginagawa nya ngayon at dahil sa aking pagkagulat, tinabig ko sya palayo ngunit nagsimula na akong mahilo. Paggising ko'y nahalina ako sa isang magandang kwarto ng aking pinagpikitan, lalo akong nahalina ng makita ang aking katawang walang ibang suot kundi ang kumot at nang sinimulan kong alalahanin ang lahat... wala akog maalala. Nasuklam ako kay Jonjon "bakit nya ginawa ang mali?" at nagpatindi pa ng aking galit ay ang pagkawala nyang bigla. Lumipas ang panahon at ang galit ay napalitan ng pagmamahal, tanggap ko na ang nangyari sa amin at kahit magdalang tao ako ay maluwag ko syang tatanggapin.

      Nang hanapin ko sya, isang balita ang nakapagpalungkot sa akin, sa kanyang paglalakad ay natalisod ito at ang maliit na sugat ang pumatay sa kanya... paano na ang aming anak? nawawalan na sya ng ama? Dahil sa awa, minabuti kong kalimutan ang lahat at simulang alagaan ang aking dinadala. Sa katunayan ay nakabili na ako ng gamit para sa aming anak at nais ko'y lalaki at ipapangalan ko to sa kanya. Kumakain ako ng masusustansyang pagkain, nagpapaaba at laging kinakausap ang animo'y bata sa aking tyan. Kinakatakot ko lang ang konting dugong lumlabas sa akin twing ika unang linggo ng buwan. Natakot akong mawala ang aming anak.

      Paglipas ng ilang linggo, lumlaki na ng konti ang aking tyan ngunit di kasing laki ng mga tyan ng mga nakikita kong buntis ngunit sabik pa rin ako para sa batang ito. Unang patingin ko sa doktor kasama ang aing ina, maraming pagsusuri ang ginawa na inabot ng dalawang linggo. Pagkaraan ng 2 linggo, nakuha na ang resulta.."Congratulation mam, ganap na syang dalaga!" di ko naiintindihan ang kanyang sinsabi .."ganap na po syang dalaga at di sya nagdadalang tao, ang kanyang suso, ang paglaki ng baywang at pagkakaron ng korte nito, ayon sa pagsusuri, wlang sira ang kanyang haymen kaya imposible syang magbuntis" hinimatay ako at muling tumidi ang galit kay Jonjon...."kahit di mo ginawa ang tama?" ang nabulalas sa kanya. :)